27 Ιαν 2011

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ - ΚΥΡΙΑΚΗ 30/1 11πμ ΟΜΗΡΕΙΟΥ 4

25 Ιαν 2011

Συμφωνίες - προεόρτια της συνεκμετάλλευσης

Η πορεία των διευθετήσεων στο Αιγαίο, μετά το 1974, καθορίζεται από μια σειρά ελληνοτουρκικές συμφωνίες κορυφής οι οποίες έχουν εκ των πραγμάτων διαμορφώσει ένα πλαίσιο απαξίωσης των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και έχουν στρώσει το έδαφος για συνδιαχείριση και συνεκμετάλλευση:

  • Το Πρακτικό της Βέρνης (μετά την κρίση με το τουρκικό ερευνητικό πλοίο «Χόρα»), το Νοέμβρη 1976 μεταξύ Κ. Καραμανλή και Σ. Ντεμιρέλ, με το οποίο δεσμεύονταν οι δύο χώρες να μην προβούν σε ενέργειες που θα παρενοχλούσαν τις διαπραγματεύσεις. Ουσιαστικά πάγωσαν έκτοτε οι ενέργειες για έρευνα και εκμετάλλευση τυχόν κοιτασμάτων πετρελαίου πέρα από τα χωρικά ύδατα των 6 μιλίων από τις ηπειρωτικές ακτές. Ωστόσο, η δέσμευση αυτή έγινε καθεστώς διαρκείας αφού οι διαπραγματεύσεις είναι σε διαρκή εξέλιξη.
  • Η συμφωνία του Νταβός (μετά την κρίση του 1987 με το τουρκικό ερευνητικό πλοίο «Σισμίκ»), το Φλεβάρη του 1988 μεταξύ Α. Παπανδρέου και Τ. Οζάλ, με την οποία οι δύο χώρες συμφωνούν να περιορίσουν την ερευνητική τους δραστηριότητα για ανεύρεση κοιτασμάτων πετρελαίου στην αιγιαλίτιδα ζώνη τους. Δηλαδή, επαναβεβαίωση του πρακτικού της Βέρνης.
  • Το Μνημόνιο της Βουλιαγμένης του 1988, μεταξύ των τότε υπουργών Εξωτερικών της Ελλάδας Κ. Παπούλια και της Τουρκίας Μ. Γιλμάζ. Σε αυτό προβλεπόταν η μη διεξαγωγή ασκήσεων και άλλων πτήσεων στο Αιγαίο κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, των εθνικών και των θρησκευτικών εορτών των δύο χωρών. Η συμφωνία αυτή ποτέ δεν εφαρμόστηκε πλήρως και διαρκώς παραβιάζεται από την τουρκική πλευρά, αποτέλεσε όμως τη βάση των ΝΑΤΟικής έμπνευσης Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) που προωθούν την ελληνοτουρκική συνδιαχείριση του Αιγαίου.
  • Η συμφωνία της Μαδρίτης τον Ιούλη του 1997 (μετά την κρίση των Ιμίων στις 30-31 Γενάρη του 1996), μεταξύ Κ. Σημίτη και Σ. Ντεμιρέλ, με την οποία η Ελλάδα αναγνωρίζει πέρα από τα νόμιμα και «τα ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο και δεσμεύεται να μην προχωρήσει σε μονομερείς ενέργειες, όπως θα μπορούσε να θεωρηθεί η άσκηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων (έρευνες στην υφαλοκρηπίδα, επέκταση χωρικών υδάτων κλπ.).
  • Σε αυτά έρχεται να προστεθεί και το Ελσίνκι, οι αποφάσεις της συνόδου κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης το Δεκέμβρη του 1999, όπου στα πλαίσια της ενεργοποίησης της ενταξιακής διαδικασίας της Τουρκίας η Ελλάδα αποδέχθηκε την ύπαρξη προς διευθέτηση «συνοριακών διαφορών».
Εφ. "Κυριακάτικος Ριζοσπάστης", 23.01.2011, σ. 12

Μεθοδικός αποχρωματισμός του Αιγαίου

ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έχουν αποκλειστικά τη συνευθύνη για τις σημερινές αρνητικές εξελίξεις

ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έχουν διαχρονικά τη συνευθύνη για τον αποχρωματισμό των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο. Ενδεικτικά αναφέρουμε:

1. Στις 13 Σεπτέμβρη 2002 η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έδωσε, μέσω της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας, τη συγκατάθεσή της στο ευρωπαϊκό σχέδιο κατάργησης - ενοποίησης των FIR των ευρωπαϊκών χωρών, με στόχο την κεντρική διαχείριση της εναέριας κυκλοφορίας στην Ευρώπη από το Πρίντεζι της Ιταλίας. Είναι η άλλη όψη - η πολιτική - της καθιέρωσης ενιαίου επιχειρησιακού χώρου του ΝΑΤΟ.

2. Τον Ιούλη του 2003 το τουρκικό «ερευνητικό» πλοίο «Πίρι-Ρέις» πραγματοποίησε έρευνες εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, ανατολικά του 25ου Μεσημβρινού, δηλαδή της γραμμής διχοτόμησης από βορρά προς νότο, που αυθαίρετα έχει ορίσει η τουρκική πλευρά. Το γεγονός αυτό το είχε αποκαλύψει ο «Ρ» στις 15 Αυγούστου 2003.

3. Το Νοέμβρη του 2003, επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, στο πλαίσιο του ICAO και με πρόσχημα την εξυπηρέτηση της αυξημένης κίνησης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 2004, υπήρξε συμφωνία για τους αεροδιαδρόμους, οι οποίοι διέρχονται από τα FIR Αθηνών και Κωνσταντινούπολης, όπου η Ελλάδα δέχθηκε την κατάργηση του ελληνικού αεροδιαδρόμου J60, που διερχόταν από χαμηλό ύψος από τη Λήμνο και αποτελούσε «εμπόδιο» για την παράνομη είσοδο των τουρκικών μαχητικών στο Αιγαίο.

4. Τον Σεπτέμβρη του 2004 η κυβέρνηση της ΝΔ αποδέχτηκε την τροποποίηση σχετικού κειμένου του Διεθνούς Οργανισμού Πολιτικής Αεροπορίας, ICAO, που αφορούσε την αρμοδιότητα έρευνας και διάσωσης. Αποδέχτηκε τη διαγραφή του όρου «όρια» (boundaries) από το σχετικό κείμενο που αναφέρεται στα όρια έρευνας και διάσωσης, με αποτέλεσμα να πάψει να ισχύει η ταύτιση των ορίων έρευνας και διάσωσης στο διεθνή χώρο του Αιγαίου με τα όρια του FIR.

5. Στις 13 Απρίλη 2005 η κυβέρνηση της ΝΔ είχε ανακοινώσει γραπτώς, μέσω του υπουργείου Εθνικής Αμυνας ότι τα τουρκικά αεροσκάφη που θα μπαίνουν παράνομα στο Αιγαίο στο ελληνικό FIR, απλά και μόνο θα αναγνωρίζονται από ελληνικά μαχητικά, αλλά δε θα αναχαιτίζονται, παρά μόνο εάν περάσουν στη ζώνη των 10 μιλίων από τις ελληνικές ακτές. Στη συνέχεια ανασκεύασε, αλλά το μήνυμα είχε σταλεί.

6. Στις 17 Φλεβάρη 2009, επί κυβέρνησης ΝΔ, η γραμμή διχοτόμησης του Αιγαίου στον 25ο Μεσημβρινό είχε και τη «συμμαχική» υποστήριξη, όταν 2 τουρκικά μαχητικά «F-4» («Φάντομ») πέταξαν υπό την κάλυψη ΝΑΤΟικού ιπτάμενου ραντάρ τύπου «ΑΒΑΚΣ» στην περιοχή της ελληνικής νησίδας Καλόγηροι, στα όρια της οποίας διέρχεται ο 25ος Μεσημβρινός, στο κεντρικό Αιγαίο μεταξύ Νότιας Εύβοιας και Χίου. Ανάλογες δραστηριότητες ακολούθησαν και το επόμενο διάστημα μέχρι σήμερα.

7. Στις 29 Μάρτη 2010 ο Αμερικανός διοικητής του ΝΑΤΟικού Αεροπορικού Στρατηγείου της Σμύρνης (CCAIR), με έγγραφό του προς το διοικητή του ελληνικού ΑΤΑ (Αρχηγείο Τακτικής Αεροπορίας) στη Λάρισα, όπως και στους διοικητές των CAOC και τους αρχηγούς των ΓΕΑ των ΝΑΤΟικών χωρών της περιοχής, κήρυξε ολόκληρο το Αιγαίο σε «γκρίζα ζώνη» εξαιρώντας το από τις περιοχές που καλύπτει το στρατηγείο. Η επιστολή μπορεί στη συνέχεια να ανακλήθηκε, αλλά η ουσία της παραμένει.

8. Ο υπουργός Εθνικής Αμυνας Ε. Βενιζέλος, στη διάρκεια συζήτησης στη Βουλή στις 16 Μάρτη 2010 παραδέχθηκε ως προς τα ΝΑΤΟικά στρατηγεία, ότι «προτείνουμε μια ευέλικτη λύση διατήρησης της παλαιάς δομής ή εφαρμογή της νέας δομής». Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι για το ΝΑΤΟ το Αιγαίο είναι μια «γκρίζα περιοχή» και μάλιστα προτείνοντας έναν τρόπο διοίκησης που «θα ήταν για μας και για την περιοχή μια λύση αποσυμφόρησης», αποδέχεται την αποστρατιωτικοποίηση.

9. Στις 20 Ιούλη 2010 βγήκαν ταυτόχρονα για πρώτη φορά από το 1974 δύο τουρκικά ερευνητικά πλοία και έκαναν, παράνομα, έρευνες στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, το «Τσεσμέ», στο Βόρειο Αιγαίο, στα 8 ναυτικά μίλια από το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης και το «Πίρι Ρέις», 40 ναυτικά μίλια ανατολικά της Ρόδου και νότια του Καστελόριζου. Την επόμενη μέρα ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θ. Πάγκαλος δηλώνει ότι τα τουρκικά πλοία κάνουν έρευνες στα... διεθνή ύδατα, αγνοώντας ο ίδιος την ελληνική υφαλοκρηπίδα που την περιόρισε μέχρι τα 200 μέτρα βάθος βυθού.

Εφ. "Κυριακάτικος Ριζοσπάστης", 23.01.2011, σ. 12

Κερδοφόρες μπίζνες «χαμηλής πολιτικής»

Η διαμόρφωση του κλίματος για την ανάπτυξη της οικονομικής συνεργασίας ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία, σαν αναγκαία προϋπόθεση για να ζυμωθεί η ιδέα μελλοντικών επιχειρηματικών συμπράξεων, που θα φτάνουν μέχρι και στη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, ξεκινάει εντατικά μετά την κρίση των Ιμίων.

Η τότε κυβέρνηση Σημίτη, με υπουργό Εξωτερικών τον Γ. Παπανδρέου, συμφώνησε σε ένα σχέδιο για προώθηση συμφωνιών σε τομείς «χαμηλής πολιτικής» όπως ονομάστηκαν. Ειδικά από το 1999, ξεκίνησε να συζητά με την Τουρκία για τον τουρισμό και την οικολογία και γενικότερα την οικονομική συνεργασία. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, το 1999 Αθήνα και Αγκυρα προχώρησαν ταχύτατα σε υπογραφή συμφωνιών για την οικονομική συνεργασία, την «προστασία του περιβάλλοντος» και την «αντιμετώπιση του εγκλήματος και της τρομοκρατίας».

Οι ελληνοτουρκικές συμφωνίες οικονομικού περιεχομένου πρόσφεραν πεδίο δράσης λαμπρό για την αστική τάξη στις δύο χώρες. Κορυφαία στιγμή της διείσδυσης του ελληνικού κεφαλαίου στην Τουρκία, θεωρείται η εξαγορά της τουρκικής «Finance Bank» από την Εθνική Τράπεζα.

Η απόφαση του Γ. Παπανδρέου, ως πρωθυπουργού, να «λύσει» τα ελληνοτουρκικά ζητήματα, συνοδεύτηκε από την αναζωπύρωση των διεργασιών για την οικονομική συνεργασία. Τον περασμένο Μάη, κατά την επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα και με την κρίση να χτυπά την ελληνική οικονομία, οι περίπου 290 Ελληνες επιχειρηματίες από 250 ομίλους (από τους οποίους οι 75 δραστηριοποιούνται ήδη στην Τουρκία) ήταν διαπρύσιοι κήρυκες της οικονομικής προσέγγισης, χωρίς φυσικά να δίνουν δεκάρα για τις αμφισβητήσεις σε βάρος ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Αντίστοιχα, κατά την ίδια επίσκεψη του Ερντογάν στην Αθήνα, με τη συνοδεία εκατοντάδων Τούρκων επιχειρηματιών τον περασμένο Μάη, οι Ελληνες βιομήχανοι αναζήτησαν κάθε ευκαιρία σε επιχειρηματικό φόρουμ που οργάνωσε ο ΣΕΒ με την οικονομική χορηγία των «Βιοχάλκο», «S&Β Βιομηχανικά Ορυκτά», «ΜΕΤΚΑ Τιτάν», «Intralot», «Eurobank» και Εθνικής. Οι παραπάνω επιχειρηματικοί όμιλοι διατηρούν τα ισχυρότερα οικονομικά συμφέροντα στην Τουρκία.

Τον περασμένο Μάη, κατά τις ελληνοτουρκικές συζητήσεις, πραγματοποιήθηκε και μια ιδιαίτερης σημασίας συμβολική κίνηση: Η πρώτη συνεδρίαση του Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας - Τουρκίας, το οποίο ουσιαστικά αποτελεί μια πανηγυρική κοινή συνεδρίαση των υπουργικών συμβουλίων των δυο χωρών. Κατά τη διάρκεια αυτής της πρώτης συνεδρίασης υπογράφηκαν συνολικά 21 συμφωνίες, μνημόνια, πρωτόκολλα, κοινές δηλώσεις και διακηρύξεις, οικονομικού και άλλου ενδιαφέροντος.

Εφ. "Κυριακάτικος Ριζοασπάστης", 23.01.2011, σ. 12

ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

Το κέρδος των πολυεθνικών υπερισχύει των κυριαρχικών δικαιωμάτων

Η διαδικασία της διανομής του Αιγαίου και της δημιουργίας νέας γκρίζας ζώνης στην ελληνική ΑΟΖ στη Ανατολική Μεσόγειο

Με εντατικούς ρυθμούς και προς την κατεύθυνση που ορίζουν τα «ζωτικά συμφέροντα» του ΝΑΤΟ και των πολυεθνικών ομίλων σε ΗΠΑ και ΕΕ, συνεχίζονται εδώ και ένα χρόνο οι τακτικές διερευνητικές επαφές Ελλάδας - Τουρκίας για τη διευθέτηση των διμερών προβλημάτων σε ό,τι αφορά στο Αιγαίο. Πρόκειται για μια διαδικασία, της οποίας η αφετηρία βρίσκεται στην κρίση των Ιμίων.

Με τα γεγονότα στα Ιμια, η Τουρκία, με τις πλάτες του ΝΑΤΟ, κατάφερε:

  • Να φέρει στο διπλωματικό προσκήνιο τη θεωρία της περί νησιών και βραχονησίδων με αδιευκρίνιστη κυριαρχία.
  • Να αναγνωρίσει η Ελλάδα (κυβέρνηση Σημίτη) τα τουρκικά ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο (Συμφωνία Μαδρίτης).
  • Να δρομολογήσει μια διαδικασία συνομιλιών (διερευνητικές επαφές για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας), οι οποίες στόχο έχουν να περιγράψουν μια ελληνοτουρκική συμφωνία, η οποία, τελικά, θα λαμβάνει υπόψη τις τουρκικές θέσεις περί «γκρίζων ζωνών» και θα κατοχυρώνει τα ζωτικά συμφέροντα της Αγκυρας.

Οι ελληνοτουρκικές διερευνητικές επαφές κατά την περίοδο των κυβερνήσεων Σημίτη, όπως και δημόσια έχουν παραδεχτεί κυβερνητικοί παράγοντες εκείνης της εποχής, είχαν φτάσει πολύ κοντά στη συμφωνία. Η διαδικασία, ωστόσο, ανέκοψε τους ρυθμούς της μετά την καταψήφιση του Σχεδίου Ανάν για τη «λύση» του Κυπριακού (2004) και καθ' όλη την περίοδο διακυβέρνησης από τη ΝΔ.

Οταν ανέλαβε την πρωθυπουργία ο Γ. Παπανδρέου (Νοέμβρης του 2009) με τις πρώτες του κινήσεις (επίσκεψη σε Κωνσταντινούπολη και συνάντηση με Ερντογάν) έδειξε ότι είναι αποφασισμένος να ολοκληρώσει τη διαδικασία που σαν υπουργός Εξωτερικών των κυβερνήσεων Σημίτη είχε ξεκινήσει. Οι διαδικασίες των ελληνοτουρκικών συνομιλιών αναζωπυρώθηκαν και επιταχύνθηκαν.

Οι σχετικές διαπραγματεύσεις, που ξεκίνησαν το 2002, βρίσκονται ήδη στον 49ο γύρο. Οπως απάντησε πρόσφατα σε Ερώτηση βουλευτών του ΚΚΕ ο Γ. Παπανδρέου, «η ελληνική κυβέρνηση επιδίωξε εντατικοποίηση των διερευνητικών επαφών, έχοντας ως βασικό σκοπό την ολοκλήρωσή τους ώστε να μην αποτελέσουν μια αέναη διαδικασία».

Ο ίδιος μάλιστα αναφέρει πως «συμφωνήθηκε και από τις δύο πλευρές το περιεχόμενο των συζητήσεων να είναι εμπιστευτικό και να μην κρατιούνται πρακτικά». Διαρροές από διπλωματικούς κύκλους σε Ελλάδα και Τουρκία υποστηρίζουν ότι η διαδικασία έχει ολοκληρωθεί και το μόνο που απομένει είναι να επιλεγεί ο κατάλληλα πολιτικά χρόνος για να ανακοινωθούν τα συμφωνηθέντα.

Η συζήτηση αφορά στα σύνορα

Για την Τουρκία, το βασικό ζήτημα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις έχει να κάνει με το εύρος των ελληνικών χωρικών υδάτων. Η Αγκυρα έχει διατυπώσει ξεκάθαρα και με τον πιο επίσημο τρόπο ότι «κάθε επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων πέραν των 6 ναυτικών μιλίων είναι απολύτως μη αποδεκτή από την Τουρκία». Τη θέση αυτή η Αγκυρα την έχει ενισχύσει με απόφαση της τουρκικής βουλής, σύμφωνα με την οποία η επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων είναι αιτία πολέμου (casus belli).

Σύμφωνα με δημόσια διατυπωμένη επιχειρηματολογία, το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών σημειώνει ότι αν επεκταθούν τα ελληνικά χωρικά ύδατα, «η Ελλάδα θα αποκτήσει μη νομιμοποιημένο πλεονέκτημα στην οριοθέτηση των άλλων περιοχών θαλάσσιας δικαιοδοσίας. Καθώς το θέμα των χωρικών υδάτων είναι αλληλένδετο με τις άλλες διαφορές του Αιγαίου, όπως η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, της ΑΟΖ, των σχετικών προβλημάτων του εναέριου χώρου κλπ., η επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στο Αιγαίο θα έχει άμεση επίπτωση στην επίλυση των ζητημάτων αυτών».

Με άλλα λόγια, η Τουρκία, ξεκινώντας από την κρίση των Ιμίων, κατάφερε να δρομολογήσει μια διπλωματική διαδικασία (διερευνητικές επαφές) της οποίας ο στόχος, σύμφωνα με τη διατύπωση του τουρκικού ΥΠΕΞ, προσδιορίζεται ως εξής: «Η Τουρκία υποστηρίζει επί μακρόν ότι η κάθε απόκτηση νέων θαλάσσιων ζωνών στο Αιγαίο (χωρικά ύδατα, συνορεύουσα ζώνη, ΑΟΖ, ζώνη αλιείας κλπ.) θα πρέπει να είναι δίκαιη και βασισμένη στηναμοιβαία συγκατάθεσητης Τουρκίας και της Ελλάδας».

Είναι προφανές ότι παρά τα όσα υποστηρίζει η ελληνική κυβέρνηση, οι ελληνοτουρκικές συζητήσεις δεν περιορίζονται μόνο στην οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας - ΑΟΖ. Εκ των πραγμάτων, το αντικείμενό τους είναι ευρύτερο και άπτεται ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, καθώς προϋπόθεση για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας αποτελεί η διευκρίνιση επί της κυριαρχίας νησιών και νησίδων που αμφισβητεί η Τουρκία. Επί της ουσίας, η όλη συζήτηση αφορά τα σύνορα Ελλάδας - Τουρκίας και σε τελική ανάλυση την ίδια την αμυντική ικανότητα της χώρας.

Στην τελική ευθεία

Από το περασμένο φθινόπωρο, σύμφωνα με πληροφορίες που δημοσίευσε ο «Ρ» (14 Σεπτέμβρη 2010), οι ελληνοτουρκικές διερευνητικές επαφές έχουν μπει στην τελική τους φάση, καθώς έχει μορφοποιηθεί μια συμφωνία η οποία είναι προσαρμοσμένη στα σχέδια και τη λογική του ΝΑΤΟ περί ενιαίου επιχειρησιακού χώρου στην Ν/Ανατολική Μεσόγειο και στην αναγνώριση των τουρκικών ζωτικών συμφερόντων.

Προκειμένου να προχωρήσει η διαδικασία της διευθέτησης, η ελληνική κυβέρνηση στις μυστικές συνομιλίες, σύμφωνα με πληροφορίες, έχει αποδεχτεί τις εξής σαφείς τουρκικές απαιτήσεις:

1. Στην όποια συμφωνία προκύψει να γίνεται ρητή και ξεκάθαρη αναφορά στα «τουρκικά ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο».
2. Η Ελλάδα να απεμπολήσει το δικαίωμά της να ορίσει την ΑΟΖ στην Αν. Μεσόγειο χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της Τουρκίας.
3. Στη συμφωνία να αναφέρεται ρητά ότι τελειώνει - κλείνει διά παντός η συζήτηση για το εύρος των ελληνικών χωρικών υδάτων.

Απαντώντας πριν από μερικές μέρες σε Επίκαιρη Ερώτηση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ για το Αιγαίο, ο πρωθυπουργός επικαλέστηκε την προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης και ισχυρίστηκε ότι αυτή η προσφυγή δεν «αποτελεί παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων από μόνη της». Η προσφυγή αυτή, είπε, «για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας σε όλη τη θαλάσσια περιοχή από τον Εβρο ως το Καστελόριζο» θα γίνει από κοινού με την Τουρκία, όταν θα υπάρξει αδιέξοδο στις διμερείς διαπραγματεύσεις που διεξάγονται.

Ομως εδώ ακριβώς μπαίνουν σοβαρά ζητήματα. Προϋπόθεση της προσφυγής στη Χάγη είναι η υπογραφή συνυποσχετικού, δηλαδή αποδοχή της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου, αλλά και δέσμευση για αποδοχή της απόφασής του. Ωστόσο, η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας - ΑΟΖ προϋποθέτει τον ορισμό, δηλαδή τη βάση εκκίνησής της, δηλαδή από πού ξεκινάει, από τα 6 ή τα 12 μίλια χωρικών υδάτων ή ακόμα και από τις ευθείες γραμμές βάσης με τις οποίες μπορεί να κλείσουν οι κόλποι.

Επίσης πρέπει να λήξουν οι τουρκικές αμφισβητήσεις για την κυριότητα πολλών ελληνικών νησιών (σύμφωνα με μια εκδοχή 21 ελληνικά νησιά) - είναι η θεωρία περί «γκρίζων ζωνών». Πρέπει ακόμα να λήξει το θέμα του Καστελόριζου, που αποτελεί κλειδί για την Ανατολική Μεσόγειο, για το οποίο η Τουρκία δε δέχεται ότι έχει υφαλοκρηπίδα και δικαιώματα ΑΟΖ.

Αυτόματα λοιπόν δημιουργούνται νέες ανησυχίες για το ενδεχόμενο παραπομπής όλων αυτών των ζητημάτων στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, δηλαδή αποδοχή αρμοδιότητάς του για επαναχάραξη συνόρων στη βάση πάντα της εκχώρησης ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων κατοχυρωμένων όχι μόνο από το Δίκαιο της Θάλασσας, αλλά και από συνθήκες όπως αυτή της Λοζάνης του 1923, που όρισε το σημερινό στάτους στην περιοχή.

Οι λαοί σε επαγρύπνηση

Συμπερασματικά, οι συζητήσεις για την υφαλοκρη­πίδα στο Αιγαίο γίνονται μέσα στο δυσμενές για τα ελληνικά συμφέροντα πλαίσιο, υπό την απειλή πολέμου και την ύπαρξη «γκρίζων ζωνών», που σκόπιμα συντηρεί και το ΝΑΤΟ.

Με άλλα λόγια, η Ελλάδα συμμετέχει σε ένα διάλογο που έχει σαν κεντρικό θέμα την προσαρμογή του Αιγαίου και της ευρύτερης περιοχής στα συμφέροντα της ντόπιας και ξένης πλουτοκρατίας και του ΝΑΤΟ, έχοντας γι' αυτό το σκοπό εγκαταλείψει θεμελιώδη δικαιώματα που πηγάζουν από το Διεθνές Δίκαιο και σχετίζονται άμεσα με το ζήτημα της άμυνας της χώρας και την κυριότητά της πάνω σε στρατηγικής σημασίας ενεργειακές πηγές.

Από αυτή τη σκοπιά, πληθαίνουν οι δικαιολογημένες ανησυχίες ότι ο διμερής διάλογος κάτω από την ομπρέλα του ΝΑΤΟ, ανεξάρτητα από το ποια λύση τελικά επιλεγεί, με ή χωρίς τη διαμεσολάβηση του Δικαστηρίου της Χάγης για το θέμα της υφαλοκρηπίδας, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη στρατιωτική και οικονομική συνδιαχείριση και συνεκμετάλλευση του Αιγαίου.

Μια τέτοια εξέλιξη, που βασίζεται σε εφήμερες ιμπεριαλιστικές κολεγιές και στο συμφέρον των πολυεθνικών ομίλων, σε συνδυασμό με τους γενικότερους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς που κλιμακώνονται στη γειτονιά μας, εμπεριέχουν το σπέρμα μελλοντικών εντάσεων και πρέπει να προβληματίσει σοβαρά τους λαούς στη μια και στην άλλη άκρη του Αιγαίου.

Εφ. "Κυριακάτικος Ριζοσπάστης", 23.01.2011, σ. 12


13 Ιαν 2011

Ο ΥΠΕΞ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ ΛΙΜΠΕΡΜΑΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!

O κ. Λίμπερμαν

Λίμπερμαν είναι αυτός, που, με αφορμή την έκθεση του ΟΗΕ για τις θηριωδίες και τα εγκλήματα των Ισραηλινών στη Λωρίδα της Γάζας, το Γενάρη του 2009, είχε δηλώσει ότι η παγκόσμια καταδίκη της θηριωδίας ήταν «υποκριτική», διότι, όπως εξήγησε, «ο ισραηλινός στρατός είναι ίσως ο πλέον ανθρώπινος στρατός του κόσμου». Μόνο σε εκείνη την επιδρομή, «ο πλέον ανθρώπινος στρατός του κόσμου» είχε δολοφονήσει 1.500 Παλαιστινίους.

*

Ο κ. Λίμπερμαν είναι αυτός, που, τον Ιούλη του 2009, έδωσε διαταγή να αναρτηθεί σε όλες τις ανά τον κόσμο πρεσβείες του Ισραήλ μια φωτογραφία του... Χίτλερ με το μουφτή της Ιερουσαλήμ, τραβηγμένη το 1941, ως «απόδειξη» ότι οι Παλαιστίνιοι είχαν συμμετοχή στο «Ολοκαύτωμα»...

*

Ο κ. Λίμπερμαν, που, σύμφωνα με τους «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς», ξεκίνησε την καριέρα του ως μπράβος σε νυχτερινά κέντρα, κατά τη διάρκεια της τελευταίας προεκλογικής περιόδου στο Ισραήλ είχε ανακοινώσει ότι θα προωθήσει νόμο που θα προβλέπει την απέλαση 1.200.000 Αράβων Ισραηλινών. Απευθυνόμενος στους Αραβες με ισραηλινό διαβατήριο τους προειδοποίησε: «Θα πρέπει να υπογράψετε μια δήλωση νομιμοφροσύνης στο κράτος του Ισραήλ, στη σημαία του, στον εθνικό του ύμνο, στη διακήρυξη της ανεξαρτησίας του και να αναγνωρίσετε ότι το Ισραήλ είναι ένα κράτος εβραϊκό και σιωνιστικό». Η μη υπογραφή της συγκεκριμένης δήλωσης, εξήγησε ο Λίμπερμαν, θα ισοδυναμεί με απέλαση.

*

Ο κ. Λίμπερμαν έχει την άποψη πως η αραβική καταγωγή είναι ισοδύναμη με την έννοια «τρομοκράτης». Για το γεγονός αυτό, το 2006, είχε προτείνει ακόμα και την εκτέλεση των Αράβων βουλευτών της Κνεσέτ, της ισραηλινής Βουλής.

*

Κατά τον κ. Λίμπερμαν, το Ισραήλ θα πρέπει να αντιμετωπίσει τους Παλαιστίνιους ακριβώς «όπως χειρίστηκαν οι ΗΠΑ τους Ιάπωνες στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο». Θυμίζουμε ότι οι Αμερικανοί στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο «χειρίστηκαν» τους Ιάπωνες με ατομικές βόμβες...

*

Φυσικά, στις βασικές θέσεις του κόμματος του κ. Λίμπερμαν συμπεριλαμβάνονται και εκείνες που εισηγούνται την οριστική και μόνιμη διακοπή της τροφοδοσίας της Γάζας, περιλαμβανομένης και της τροφοδοσίας σε ηλεκτρικό και καύσιμα. Παλιότερα, δε, είχε ζητήσει όσα βενζινάδικα, καταστήματα, τράπεζες ανήκουν σε Αραβες στο εσωτερικό του Ισραήλ, να βομβαρδιστούν.

***

Αυτός ο «κύριος», με την ιδιότητα του υπουργού Εξωτερικών και του αντιπροέδρου της κυβέρνησης του κράτους του Ισραήλ, γίνεται δεκτός με τιμές σήμερα στην Αθήνα από την πολιτειακή και τη (σοσιαλιστική) πολιτική ηγεσία της Ελλάδας.


Ν. Μπογιόπουλος

εφ. "Ριζοσπάστης", 12.01.2011