ΠΡΕΣΒΕΙΕΣ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΤΗΣ ΜΕΣΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ
η Δευτέρα 23 του Αυγούστου, αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον Γιώργο Μαρίνο, μέλος του Πολιτικού Γραφείου της Κεντρικής Επιτροπής, επισκέφθηκε διαδοχικά τις πρεσβείες του Ιράν, του Λιβάνου, της Συρίας και τη διπλωματική αντιπροσωπεία της Παλαιστινιακής Αρχής στην Ελλάδα. Πραγματοποίησε συναντήσεις με τον πρέσβη του Ιράν, Μαχντί Χαναρντούστ, την πρέσβειρα της Συρίας, Χούντα Αλχούμσι, τον επικεφαλής της διπλωματικής αντιπροσωπείας της Παλαιστινιακής Αρχής, Σαμίρ Αμού Γαζάλε, και την επιτετραμμένη της πρεσβείας του Λιβάνου, Ράνια Ελ Αμπντάλα.
Οπως ανακοινώθηκε, σκοπός των συναντήσεων αυτών ήταν να ενημερωθεί το ΚΚΕ για τις τελευταίες εξελίξεις και με τη σειρά του να ενημερώσει για τις θέσεις του σχετικά με την επικίνδυνη κατάσταση που διαμορφώνεται για τον ελληνικό λαό, αλλά και τους λαούς της περιοχής μας, από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και την εμπλοκή σ' αυτά και της ελληνικής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.
Γι' αυτήν την πρωτοβουλία του ΚΚΕ μιλήσαμε με τον Ελισαίο Βαγενά, μέλος της ΚΕ και υπεύθυνο του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων.
-- Γιατί το ΚΚΕ επέλεξε τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή να επισκεφτεί τις διπλωματικές αρχές των 4 χωρών της Μέσης Ανατολής;
 |
Επιπλέον, εμπρός έβαλε και η ισραηλινή πολεμική μηχανή στη συνοριακή γραμμή με το Λίβανο. Ολο και περισσότερα στοιχεία μαρτυρούν πως αυτή τη φορά η εντεινόμενη επιθετικότητα του κράτους του Ισραήλ στοχεύει στο να διασφαλίσει όλο τον ενεργειακό πλούτο της ευρύτερης περιοχής, αγνοώντας και καταπατώντας τα δικαιώματα του Λιβάνου.
Ταυτόχρονα, τα ιμπεριαλιστικά κέντρα απεργάζονται νέες διπλωματικές πλεκτάνες ενάντια και στους λαούς της Συρίας και της Παλαιστίνης, προετοιμάζοντας έτσι νέες κι επικίνδυνες εξελίξεις. Τέτοιες είναι, π.χ., οι προσπάθειες να οδηγήσουν τους Παλαιστινίους σ' έναν ακόμη «διάλογο», με το «πιστόλι στον κρόταφο», για το πόσα θα χάσουν, την ώρα μάλιστα που συνεχίζονται ασταμάτητα οι δολοφονίες Παλαιστινίων, το χτίσιμο του τείχους του αίσχους από το Ισραήλ, οι μαζικοί εποικισμοί Ισραηλινών σε παλαιστινιακά εδάφη, ενώ πρόσφατο είναι το δολοφονικό χτύπημα του στολίσκου στα ανοιχτά της Γάζας.
Με βάση τα παραπάνω η επίσκεψή μας στις πρεσβείες αυτών των χωρών ήταν ιδιαίτερα επίκαιρη. Εκτός των ζητημάτων αλληλοενημέρωσης για τα συγκεκριμένα ζητήματα, εκφράζει τη σταθερή αλληλεγγύη του ΚΚΕ προς τους λαούς της περιοχής. Αλληλεγγύη, που εκφράζεται όλα αυτά τα χρόνια από το Κόμμα μας και το ταξικό εργατικό κι αντιιμπεριαλιστικό κίνημα όχι μόνο στα λόγια, αλλά με συνεχείς και συνεπείς δράσεις.
-- Ας σταθούμε λίγο στο ζήτημα αυτό της αλληλεγγύης. Το ΚΚΕ, ένα κομμουνιστικό, επαναστατικό κόμμα, επισκέφτηκε πρεσβείες αστικών καθεστώτων της Μέσης Ανατολής και μάλιστα ενός θρησκευτικού καθεστώτος, όπως του Ιράν. Δεν υπάρχει εδώ μια αντίφαση;
-- Καμία αντίφαση! Η αλληλεγγύη μας αφορά την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα αυτών των χωρών, που αγωνίζονται όλα αυτά τα χρόνια ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Δεν ταυτιζόμαστε με τα καθεστώτα αυτών των χωρών, που, βέβαια, για τους δικούς τους λόγους το καθένα, έχουν έρθει σε γενικότερη ή επιμέρους σύγκρουση με τις ΗΠΑ και το «χωροφύλακά» τους στην περιοχή, το Ισραήλ. Αυτές οι χώρες, Παλαιστίνη, Συρία, Λίβανος, Ιράν, βρίσκονται στο επίκεντρο της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας: Η Παλαιστίνη έχει απολέσει εδώ και χρόνια την κυριαρχία της, Συρία - Λίβανος έχουν εδάφη τους που βρίσκονται υπό ισραηλινή κατοχή, ενώ το Ιράν βρίσκεται στο στόχαστρο των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων με πρόσχημα το πυρηνικό πρόγραμμά του. Παραπέρα, ενάντια στους λαούς αυτών των χωρών οι ιμπεριαλιστές απεργάζονται νέα σχέδια, όπως, π.χ., το σχέδιο της «Μεγάλης Μέσης Ανατολής», που περιλαμβάνουν διαμελισμούς χωρών, τον καλύτερο έλεγχό τους, τη διείσδυση των μονοπωλίων τους στις πλουτοπαραγωγικές τους πηγές, κ.ά.
Η επίσκεψή μας, λοιπόν, είναι και μία έμπρακτη απόδειξη αυτού που λέμε εδώ και χρόνια: Πως το ΚΚΕ αγωνίζεται για το σεβασμό της κυριαρχίας κι εδαφικής ακεραιότητας κάθε χώρας, ενάντια σε κάθε ιμπεριαλιστική απειλή κι επέμβαση, που μπορεί να γίνει κάτω από οποιοδήποτε πρόσχημα.
Σε ό,τι, τέλος, αφορά το ζήτημα του Ιράν, πρέπει να γνωρίζετε πως το ΚΚΕ με σταθερότητα και με κάθε δυνατή ευκαιρία εκφράζει την αλληλεγγύη του στους κομμουνιστές του Ιράν, στο κόμμα του Τουντέχ, που αγωνίζεται για την αποκατάσταση των συνδικαλιστικών και πολιτικών ελευθεριών, την απελευθέρωση των κρατουμένων, για τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα και το σοσιαλισμό. Το Κόμμα μας έχει απαιτήσει τη νομιμοποίηση του Τουντέχ και την ελεύθερη πολιτική δράση των κομμουνιστών. Ταυτόχρονα, όπως και το Τουντέχ, απορρίπτουμε κατηγορηματικά κάθε ιμπεριαλιστική επέμβαση στο Ιράν, που με πρόσχημα την κατάσταση εκεί επιδιώκει να προωθήσει τα σχέδια των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, σε βάρος όλων των λαών της περιοχής. Ο μόνος υπεύθυνος να δώσει πολιτική λύση είναι ο ίδιος ο ιρανικός λαός. Κάθε λαός πρέπει να έχει το δικαίωμα να επιλέγει μόνος του το δρόμο της δικής του κοινωνικο-οικονομικής και πολιτικής ανάπτυξης. Σήμερα, λοιπόν, που προβάλλουν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια ενάντια στο Ιράν, πρέπει να έχουμε ξεκάθαρο πως, ανεξάρτητα από τα προσχήματα, με τα οποία «ντύνουν» οι ιμπεριαλιστές τις επιθετικές τους ενέργειες, πρέπει αυτές να καταδικαστούν μαζικά από τους λαούς.
-- Το τελευταίο διάστημα εκδηλώθηκε πιο έντονα η εμπλοκή της ελληνικής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ στις υποθέσεις της Μ. Ανατολής. Εμπλοκή την οποία το ΚΚΕ καταδίκασε. Γιατί;
-- Αυτή η πρόσφατη, δήθεν «ενεργός» παρουσία του Ελληνα πρωθυπουργού και προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς στην περιοχή, εκείνο που ανέδειξε είναι η εμβάθυνση των σχέσεων της χώρας μας και της ΕΕ με το κράτος του Ισραήλ, την ώρα που συνεχίζεται ο σφαγιασμός του λαού της Παλαιστίνης. Η ανταλλαγή επισκέψεων της ελληνικής και της ισραηλινής κυβέρνησης, οι εξαγγελίες και οι δηλώσεις που ακολούθησαν δεν έχουν καμιά σχέση με τα συμφέροντα των λαών της περιοχής, των λαών της Ελλάδας και του Ισραήλ. Το αντίθετο, επιβεβαιώνουν και βαθαίνουν την οικονομική, πολιτική και στρατιωτική συνεργασία ανάμεσα στις δύο χώρες για να υπηρετηθεί η ακόμα μεγαλύτερη κερδοφορία του κεφαλαίου, σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, με την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών, όπου διευρύνονται οι ανάγκες του για πρώτες ύλες, για εκμετάλλευση κι έλεγχο των πηγών του πλούτου, για επενδύσεις και αγορές. Την ίδια στιγμή η κατάσταση στη Μέση Ανατολή έχει γίνει ακόμα πιο σύνθετη και περίπλοκη με την ένταση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας.
-- Πώς εξηγείται τώρα αυτή η «ενεργοποίηση» της ελληνικής κυβέρνησης;
-- Σχετίζεται με την επιδίωξη της ελληνικής αστικής τάξης να αναπτύξει δραστήριο ρόλο, ανάλογο και στον αντίποδα του δήθεν «φιλο-παλαιστινιακού» ρόλου που αναπτύσσει το τελευταίο διάστημα η αστική τάξη της Τουρκίας στην περιοχή. Λέω δήθεν «φιλο-παλαιστινιακού» ρόλου, διότι οι προθέσεις της αστικής τάξης της Τουρκίας δεν είναι καθόλου «αγνές». Απ' αυτήν την άποψη κάνουν σοβαρότατο λάθος εκείνες οι αντιιμπεριαλιστικές δυνάμεις της Μέσης Ανατολής που έτρεξαν να χαιρετίσουν το «νέο ρόλο» της Τουρκίας στην περιοχή. Η αστική τάξη της Τουρκίας επιδιώκει να κερδίσει έναν ισχυρότερο ρόλο στα ιμπεριαλιστικά παιχνίδια και να διασφαλίσει για τον εαυτό της ένα μεγαλύτερο «κομμάτι της πίτας» των ενεργειακών πόρων και των αγορών. Σ' αυτά τα πλαίσια χρησιμοποιεί αφειδώς το συναίσθημα της θρησκευτικότητας, της οθωμανικής παράδοσης και μιας «κόντρας» με την αστική τάξη του Ισραήλ. Οχι γιατί την έπιασε ο πόνος για τα δίκια του παλαιστινιακού λαού, αλλά γιατί έτσι διαμορφώνει έδαφος από τη μια να παίξει έναν μεγαλύτερο ρόλο στη Μέση Ανατολή, από την άλλη να αποκρούσει σχεδιασμούς, που θεωρεί ότι μπορεί να την βλάψουν, όπως η συγκρότηση κουρδικού κράτους στο Βόρειο Ιράκ.
Ωστόσο, επιστρέφοντας στη «δραστηριοποίηση» της ελληνικής κυβέρνησης, μπορούμε να πούμε ότι εδώ αποκαλύπτεται πως πίσω από τα «στρογγυλά τραπέζια» και τα «διευρυμένα ελληνοτουρκικά υπουργικά συμβούλια», υπάρχουν κι οξύνονται σκληροί ανταγωνισμοί ανάμεσα στις αστικές τάξεις, όχι μόνο των πιο ισχυρών ιμπεριαλιστικών χωρών, αλλά και αυτών που επιδιώκουν να παίξουν περιφερειακό ρόλο στα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Στο γεωπολιτικό αυτό παιχνίδι κάθε δύναμη συμμετέχει ανάλογα με την οικονομική, στρατιωτική και πολιτική ισχύ της στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα, με βάση τη θέση της μέσα στο διεθνές σύστημα αλλά και τη γεωγραφική - στρατηγική της θέση.
Οσο κι αν αυτή η πολύμορφη συνεργασία της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ με το κράτος του Ισραήλ γίνεται προσπάθεια να παρουσιαστεί στη χώρα μας ως «διπλωματική επιτυχία» της κυβέρνησης, στην πραγματικότητα αποτελεί προκλητική αθώωση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητάς του και κάνει την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, για άλλη μια φορά, να «βουτάει τα χέρια της στο αίμα» των θυμάτων του Ισραήλ, των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ. Γι' αυτό και πρέπει να λάβει τη μαζική λαϊκή καταδίκη, όπως και η στήριξη που παρέχεται σ' αυτήν την πολιτική γραμμή από τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου, τη ΝΔ και το ΛΑ.Ο.Σ.
-- Υπάρχει εδώ ο αντίλογος πως «σ' αυτές τις συνθήκες της κρίσης που βιώνει η χώρα θα πρέπει να αξιοποιηθεί κάθε επιχειρηματική κίνηση, ακόμη και με το Ισραήλ, που μπορεί να αποφέρει σημαντικά κεφάλαια κ.ά.». Τι απαντάει το ΚΚΕ σ' αυτό το επιχείρημα;
-- Ο συγκεκριμένος ισχυρισμός αποτελεί μεγάλο ψέμα! Κι αυτό γιατί είναι γνωστό πως από τα επιχειρηματικά σχέδια δεν κερδίζουν οι λαοί, η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, αλλά οι εμπλεκόμενοι επιχειρηματίες. Απ' αυτήν την άποψη η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για άλλη μια φορά λειτούργησε ως «ατζέντης» τέτοιων συμφερόντων, όπως άλλωστε κάνουν όλες οι αστικές κυβερνήσεις. Αλλά ακόμη κι αν αποδεχτούμε πως το παραπάνω επιχείρημα έχει βάση, ρωτάμε με τη σειρά μας: Είναι δυνατόν, στο όνομα των όποιων δυσχερειών, να δεχτείς τα «30 αργύρια» από τη δολοφονία, τη ληστεία, τη βάναυση καταπίεση κι εκμετάλλευση του παλαιστινιακού λαού; Εμείς απαντάμε κατηγορηματικά: ΟΧΙ!
-- Στην περιοχή της Μέσης Ανατολής αναπτύσσεται εδώ και δεκαετίες μια ισχυρή πάλη, συχνά ένοπλη, που έχει καταφέρει και πλήγματα σε διάφορα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Στα πλαίσια αυτής της πάλης, ποια καθήκοντα εκτιμά το ΚΚΕ ότι προβάλλουν για τους λαούς της περιοχής;
-- Το ΚΚΕ θεωρεί πως μπροστά σ' αυτήν την κατάσταση η ταξική αντιιμπεριαλιστική πάλη είναι ανάγκη να δυναμώσει. Πρέπει να απομακρυνθούν οι αυταπάτες πως οι ιμπεριαλιστές θα σταματήσουν τις επεμβάσεις, πως ο λεγόμενος πολυπολικός κόσμος θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε μια «παγκόσμια δημοκρατική διακυβέρνηση» και στο σεβασμό του «Διεθνούς Δικαίου». Πρόκειται για αυταπάτες που σκορπούν η σοσιαλδημοκρατία και οι οπορτουνιστικές δυνάμεις της «νεοαριστεράς», του λεγόμενου «Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς», όπου από την Ελλάδα συμμετέχει ο ΣΥΝ. Στην πραγματικότητα αποκαλύπτεται όλο και πιο πολύ ότι το Διεθνές Δίκαιο, όπως το γνώρισαν οι λαοί την περίοδο της ενεργητικής παρουσίας και δράσης της Σοβιετικής Ενωσης και του σοσιαλιστικού συστήματος στις διεθνείς υποθέσεις, δεν υπάρχει πλέον. Σ' αυτήν την κατεύθυνση κινείται και ο ΟΗΕ, που αποτελεί πεδίο εκδήλωσης ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων κι εργαλείο υλοποίησης ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών.
Οι λαοί της περιοχής, το ταξικό εργατικό κίνημα κι όλες οι αντιιμπεριαλιστικές - φιλειρηνικές δυνάμεις πρέπει να βρίσκονται σε διαρκή αγωνιστική επαγρύπνηση. Είναι μονόδρομος για τους λαούς η ενδυνάμωση της ταξικής αντιιμπεριαλιστικής πάλης, που, κατά τη γνώμη μας, στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή πρέπει να αποκτά ενιαία ταξικά, πολιτικά χαρακτηριστικά ώστε να αναπτύσσεται ένα μέτωπο που όχι μόνο θα συγκρούεται με τα σχέδια των ιμπεριαλιστών, αλλά ανάλογα και με τις συγκεκριμένες συνθήκες της κάθε χώρας θα αντιμετωπίζει την υποδαύλιση θρησκευτικών, αποσχιστικών και εθνοτικών διαιρέσεων και αντιθέσεων και θα χαράζει την προοπτική για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, για το σοσιαλισμό.
Σε κάθε χώρα αυτή η πάλη θα έχει και επιμέρους στόχους. Ετσι, π.χ., στην Ελλάδα το ΚΚΕ απαιτεί η ελληνική κυβέρνηση να παραιτηθεί από τα στρατιωτικά γυμνάσια και να σταματήσει τη στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ. Να γυρίσουν πίσω όλες οι ελληνικές στρατιωτικές αποστολές, που βρίσκονται εκτός συνόρων. Οχι μόνο γιατί είναι πολυδάπανες, την ώρα που στο όνομα της κρίσης πετσοκόβονται μισθοί, συντάξεις, οι κοινωνικές παροχές για την Υγεία και την Παιδεία, αλλά και γιατί αυτές οι στρατιωτικές αποστολές είναι ενταγμένες σε σχεδιασμούς σε βάρος άλλων λαών και σε καμία περίπτωση δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων της χώρας μας.
Ταυτόχρονα, προβάλλουμε και κοινά αιτήματα με το λαϊκό αντιιμπεριαλιστικό κίνημα άλλων λαών, όπως: Αποχώρηση του ισραηλινού στρατού από όλα τα κατεχόμενα αραβικά εδάφη (υψίπεδα και περιοχή του Γκολάν, Δυτική Οχθη κ.ά.). Πλήρη διάλυση των εποικισμών και τη δημιουργία του παλαιστινιακού κράτους (Λωρίδα της Γάζας και Δυτική Οχθη) με πρωτεύουσά του την Ανατολική Ιερουσαλήμ, δίπλα στο Ισραήλ. Λύση του ζητήματος των προσφύγων. Επιστροφή των Παλαιστίνιων προσφύγων με βάση το ψήφισμα 194 της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ και σύμφωνα επίσης με τα άλλα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Αμεση απελευθέρωση από το Ισραήλ όλων των Λιβανέζων και Παλαιστίνιων πολιτικών κρατουμένων καθώς και των Παλαιστίνιων υπουργών και βουλευτών. Αποκατάσταση της εδαφικής ακεραιότητας του Λιβάνου και αποχώρηση του ισραηλινού στρατού απ' όλα τα κατεχόμενα εδάφη του νότιου Λιβάνου, συμπεριλαμβανομένης και της περιοχής Σεμπάα.
Θεωρούμε, επίσης, πως μια σημαντική πλευρά αυτής της πάλης σήμερα είναι να καταδικαστεί το ΝΑΤΟ που ετοιμάζεται να εγκρίνει τη νέα στρατηγική κατά των λαών και αυτό το νέο δόγμα που θα συζητηθεί στη Σύνοδο Κορυφής του το Νοέμβρη του 2010 στη Λισαβόνα, το οποίο προβλέπει, μεταξύ των άλλων, την ένταση των επεμβάσεων κατά των λαών με πολλά προσχήματα, στα οποία, εκτός της «τρομοκρατίας», συμπεριλαμβάνονται η εσωτερική και η ενεργειακή ασφάλεια, οι πολιτικές και οικονομικές κρίσεις, ακόμα και οι κλιματολογικές αλλαγές. Σε ανάλογη και συμπληρωματική κατεύθυνση κινείται και η Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας (ΚΕΠΠΑ) της ΕΕ, που αναδεικνύει τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Χρειάζεται εδώ να δυναμώσει η πάλη ενάντια στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, για τη διάλυση του ΝΑΤΟ, που έχει νόημα κι αποκτά ρεαλιστική προοπτική όσο δυναμώνει η πάλη για την αποδέσμευση της κάθε χώρας από τα ιμπεριαλιστικά δεσμά του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου